هـومــن

تو را بارها در سکوتم دنبال کرده ام
در زندانیِ تمام بغض هایی
که از گلویم
تا زیر پوستِ پاهایم
زندانبان بود!
و هیچ گاه مجال رها شدن نیافتند.

-نیمی از من
در سکانسِ رویاهای پوسیده ای
که بر مردمک چشمانم کش آمده‌اند،
سانسور شده است.
و نیم دیگرم‌
چون چشمانِ نابینایی
تنها چند تکه‌ی تاریک،
در رگ های متروکم مانده است!
و نمی‌داند از کدام سو
در صدایِ غلت خوردن خاطره هایی
که از ارتفاع شب هایم
روی گور های گور به گور شده‌یِ روحم
سقوط می‌کنند،
گم شده است.

نوید-پیرک

.
و هیچ چیز تلخ تر از خوابِ خودکشی نیست
اینکه بیدار شوی و بدانی که هنوز زنده ای!

و چون زنی پا به ماه،
مجبور باشی زندگی ات را
که اندوهش
در رحمِ روزهایت جا نمی‌شود،
دوباره بالا بیاوری.

نوید-پیرک

.
اینجا کسی آشنا نیست..!
و هنوز انسان ها،
بعد از میلیون ها سال
با شیطان صمیمی‌ترند.
آن‌قدر که این روزها
گناهانشان را نجویده قورت می‌دهند.

نوید-پیرک

.
ما زاده‌یِ
کوچکترین سکوت‌ و لهجه اندوهیم!

نوید_پیرک

🌱🌱

تنها زخمِ حرف کسی می‌تواند،
آدمی را به یکباره به قتل برساند.

نوید-پیرک

چشم پوشیده ام از عشق..!
از آدم‌های گرسنه
که جهانت را می‌بلعند،
با نبض هایِ نارس در زیر پوست
که از رگ هایِ هوس بیرون خزیده اند.

نوید-پیرک

🌱🌱

نیمی از من ؛
در سکانسِ رویاهای پوسیده ای
که بر مردمک چشمانم کش آمده‌اند،
سانسور شده است.

نوید-پیرک

.
روزی این حقیقت مرا خواهد کُشت
که هیچگاه در قلبِ کسی نگنجیده‌ ام!

نوید_پیرَک                 

🌱🌱

قلبم ؛
پر از کیسه هایی گندیدۀ از
جسدِ آدم هاست..!

نوید-پیرک

دیگر بریده ام..
و به انقراض خود رسیده ام
چیزی در من دوام نمی‌آورد
جز اندوه
که چون تصویری درون آینه
با شکل من به بار آمده است...