❀

این‌که بعضی روزها کار اجازه نمیده که برای خودت وقت بذاری غیر قابل پیشبینی و غیر قابل پیشگیریه.

.

مرا بپیچ در حریرِ ماچی موچی ات...

سعی نکن متفاوت باشی
"فقط"
خوب بآش
خوب بودن به اندازه کآفی، متفاوت است

دست های آدم می تواند در دو سمتِ نا برابر جا بیفتد..
مثلا دستی می تواند همزمان با اشاره به پیش خدمت، قهوه ی فرانسه اش را تجدید کند،
و با دست دیگر همزمان بر روی عکس های سوریه، اظهار ندامت کند.
من هم می توانم همین باشم.
کمی افسوس در دهانم بِپاشم، و همزمان با صدای رگبارِ خاور میانه ای،
درست روی موسیقی کافه، سالسا برقصم.
می توانم شب/ لای پای های خدا/ در اتاقم/ با نور کم،
آخرین رمانِ رسیده از پاریس را باز کنم و کلمبیا را لای انشگتانم دود کنم،
و پس از کمی خواندن / آنگاه که در حالت عمودی،
دارم خستگی هایم را در مَوال خالی می کنم،
به موشکی فکر کنم که دارد از بابانوئل پیشی می گیرد.
مهم تانک ها نیستند.
مهم منم که نگاه می کنم به قسمتی از جهان/ که دارند عروس می شوند،
زیرِ پارچه های سفید و کابینِ کفن..
نه کیفیتِ قهوه ها پایین آمده نه سوراخِ مَوال تنگ تر شده.
فقط من/ کنار کتابم/ بی آنکه یادم باشد گرامافون را خاموش کنم،
در اثباتِ عدالتِ جهان/ تمامِ شب را بدونِ پرش می خوابم.
و گلوله ای که تکلیفِ آخرین خواب مشترک با خدا را مشخص می کند،
تا شاید خیال کودکان را از تقسیم ناعادلانه این دنیا راحت تر بخوابانند

یک‌روز صبح بیدار می‌شوی و می‌فهمی که در سکوت و به اختیار، به فرد دیگری تبدیل شده‌ای.