هر کسی مرکز جهان خویشتن است
مولانا چقدر زیبا فرمودند:
ای نسخه نامه الهی که توییای
آینه جمال شاهی که تویی
بیرون ز تو نیست آنچه در عالم هست
از خود بطلب هر آنچه خواهی که تویی
گذشتههایت را ببخش.
زیرا آنان همچون کفشهای کودکیات نه تنها برایت کوچک هستند،
بلکه تو را از برداشتن گامهای بزرگ باز میدارند.
اگر آرامش میخواهی.
مراقب مردم نباش …
اگر ادب میخواهی.
در کار کسی دخالت نکن.
اگر پند زندگی میخواهی.
در برابر آدمهای احمق سکوت کن…
زندگی پر از زیبایی است، به آن توجه کن
به زنبور عسل، به کودک کوچک و چهرههای خندان دقت کن
باران را نفس بکش و باد را احساس کن
زندگیات را زندگی کن و برای رویاهایت مبارزه کن
به کسی اعتماد کن که
اندوه پنهان شده در لبخندت
عشق پنهان شده در خشمت
و معنای حقیقی سکوتت را بفهمد . . .
خدا زمین رو گرد آفرید تا به انسان بگه
همون لحظه ای که فکر می کنی به آخر دنیا رسیده ای
درست در نقطه آغاز هستی
زندگی به من یاد داده
برای داشتن آرامش و آسایش
امروز را با خدا قدم بر دارم
و فردا را به او بسپارم
خوشبختی
همیشه داشتنِ چیزی نیست.
خوشبختی گاهی لذت عمیق
از نداشتههاست!
«یک نوع رهایی» که شبیه به هیچ چیز نیست؛ و گاهی ساده و غیرقابل تصور است.
Hell Boy
shamim
زهره جان تو کجایی؟؟توام کم کم ناپدید شدی که