چه رسم جالبی است
...محبتت را می گذارند پای احتیاجت …
...صداقتت را می گذارند پای سادگیت …
...سکوتت را می گذارند پای نفهمیت …
...نگرانیت را می گذارند پای تنهاییت …
...و وفاداریت را پای بی کسیت …
و آن قدر تکرار می کنند که خودت باورت می شود که تنهایی و بی کس و محتاج...
پسند
موردی برای نمایش وجود ندارد.
بازنشر
موردی برای نمایش وجود ندارد.
NoName
بدون توجه به تکرار ها ، کافیه آدمیه خودش ، خودش رو باور داشته باشه ، همون کافیه ...
مهران
اره واقعا ولي خب حرف مردم بي تاثير نيست