اصلاً به این فکر نکن که دیگران برای تو چه فکری می کنند، حتی برایت مهم نباشد چطور و چگونه قضاوت می شوی،
کاری که دوست داری و می دانی درست است را بکن و مسیرِ خودت را برو، بگذار دیگران هم یاد بگیرند به جای اینکه زمانشان را به پای حسادت و قضاوت و تقلید، تلف کنند، دنبال اهداف و آرزوهایشان باشند.
گاهی تو به آسیب پذیریِ قرص جوشان می شوی و آدم ها با حرف ها و قضاوت هایشان مانندِ آب،
نزدیکشان که می شوی، نابودت می کنند!
لازم است کمی دورتر بایستی و در سکوت، کارِ خودت را بکنی.
که گاهی آرامشِ انسان، در همین ندیدن ها و نشنیدن هاست.