اینجا خاورمیانه است
سرزمین جهل
و سوار شدن بر دوش تعصب
و لگد مال کردن انسانیت
از دنیا جنگل
و‌ از کاه کوه ساختن
اینجا هنوز عشق
بوی خون می دهد
و چاقوها دسته های
خود را می برند
و کشتن پروانه ها
قصه ای دنباله دار است
اینجا زن باید عشق را
از تنش در بیاورد
و با برهنگیِ قلبش
دهان مردم را ببندد
و مرد تعصبش را
در گوش کوچه ها فریاد کند
اینجا خاور میانه است

#فاطمه_یزدی

سنگ بودم چقدر بهتر بود !
من برای جهان، کمی تُردم
کاش می‌رفتم از زمینِ شما
بعد از این، غصه هم نمی‌خوردم
هر شب از بام سرزمین خودم
توی سیاره‌ای بدون شما ؛
می‌نشستم، ستاره می‌چیدم
دور از اخبارِ تاکنونِ شما ...

نرگس_صرافیان_طوفان

مهرت را سپاس هانای عزیز و گرانقدر ...

عزیزی

شرمنده می فرمایید !

سنگ بودم چقدر بهتر بود !
من برای جهان، کمی تُردم
کاش می‌رفتم از زمینِ شما
بعد از این، غصه هم نمی‌خوردم
هر شب از بام سرزمین خودم
توی سیاره‌ای بدون شما ؛
می‌نشستم، ستاره می‌چیدم
دور از اخبارِ تاکنونِ شما ...

نرگس_صرافیان_طوفان

دیگر آن دیوانه ی بی تاب سابق نیستم
توبه کردم از گناه عشق،! عاشق نیستم
.
شیشه بودم، سنگ ها اما نفهمیدند من
فرق دارم با همه، آیینه ی دق نیستم
.
صاف و ساده بودنم را هیچ کس باور نکرد
خالیم از هر سیاست ،من "مصدق" نیستم!
.
دور باید شد از این "خاکِ غریبِ" لعنتی
صبر کن "سهراب"جان، من توی قایق نیستم!
.
آه دنیا خسته ام از زندگی آنقدر که
با ادامه دادانش دیگر موافق نیستم
.
بغض دارم، بغض یعنی مرگ! اما گریه نه...
شاعری مغرور هستم، اهل هق هق نیستم

می شود فهمید از حال خرابم، ذره ای
دیگر آن دیوانه ی بی تاب سابق نیستم

از خواب خسته ام
به چیزی بیشتر از خواب نیاز دارم
چیزی شبیه بیهوشی،
برای زمان طولانی

شاید هم از بیداری خسته ام
از این که بخوابم
و تهش بیداری باشد
کاش می شد سه سال یا شش سال
یا نه سال خوابید
و بعد بیدار شد
نشد هم... نشد..

خانه‌ای امن، در اقلیم غزل‌خیزی نیست
در هوا، رایحه‌ی وسوسه‌آمیزی نیست

جانِ خورشید! مرا با همه بیدار نکن
پشت این پنجره‌ها صبحِ دل‌انگیزی نیست

سخت غمگینم و دلگیر، برایم کاری
بهتر از پرسه زدن در شب پاییزی نیست

عمر، بی‌فلسفه‌ای می‌گذرد می‌دانم
آخرِ زندگیِ هیچکسی، چیزی نیست

در تنم منطق و احساس و عطش درگیرند
جنگ ِ سرد است درآن وحشت و خونریزی نیست

وسط ِ تلخ‌ترین فصل ِ کتابم هستم
باز هم معتقدی روزِ غم‌انگیزی نیست؟

#صنم_نافع

من از سوال ساده ی "خوبی" کلافه ام
خستم ازین جواب دروغی که "بهترم"

میترسم از کسی که بفهمد هنوز هم...
با گریه های نیمه شب از خواب می پرم

آوخ! هنوز زخمیم و رنج می برم
دنیا هر آنچه داشت بلا ریخت بر سرم

مردم چه می کنند که لبخند می زنند
غم را نمی شود که به رویم نیاورم

قانون روزگار چگونه ست کین چنین
درگیر جنگ تن به تنی نا برابرم

تو آنقدر شبیه به سنگی که مدتی ست
از فکر دیدن تو ترک می خورد سرم

وامانده ام که تا به کجا می توان گریخت
از این همیشه ها که ندارند باورم

حال مرا نپرس که هنجار ها مرا
مجبور می کنند بگویم که "بهترم"

نجمه زارع

اندوه کسی را نکشت
اما، ما را از همه چیز
تهی کرد.

محمود_درویش

از عشق تهی و از نفرت پر...

خسته‌ایم و باد نمی‌خواهد بفهمد
ما قاصدک نیستیم....

مثل رختی بر درخت
باد هم با ما غریبی می کند...

روی علف‌ها چکیده‌ام؛
من شبنمِ خواب‌آلود یک ستاره‌ام
که روی علف‌های تاریک چکیده‌ام
جایم اینجا نبود
نجوای نمناکِ علف‌ها را می‌شنوم
جایم اینجا نبود.

سهراب_سپهری

آی سهراب کجایی
که ته قایق فکرم سوراخ
و خودم یونجه ایم گاز زده
آی سهراب

بعضی وقتا فکر میکنم واقعا حس سهراب وقت گفتن این شعرها چی بوده...

ما را نتوان پخت که ما سوخته ايم
آتش نتوان زد که برافروخته ايم

بیدل_دهلوی

ما دچار درد بی درمان شده
نیست دارویی و مرگ هم بد گران...

شب به شب اين غم مرا حالی به حالی می‌كند
كوه اگر باشد به جايم شانه خالی می‌کند...

شب ناب و آرامی در انتظارتان ... ممنونم از همراهی

شبتون قشنگ..

سپاسگزارم