روحشون شاد

فروغ خیلی قشنگ می گوید :
ما هرچه را که باید از دست داده باشیم ، از دست داده ایم .. ما بی چراغ به راه افتاده‌ایم !

پس ترس از براي چيست؟!

چه عرض کنم ....

هيچ !!! و سكوت تلخيست اين هيچ...

هعی وااااااااای ...........

كاش ميشد براي اينهمه سكوت كاري كرد....

هراسناک تر از نابینایی
دیدن است
با دو چشم باز
که چه بر سر سرزمینمان می آید...

بلاگا_دیمیتروا

كاش منم مث خيليا نابينا بودم
درد كشيدن و كاري نكردن خيلي سخته ...

به ما گفتن به احترام آزادی برخیز
چقدر ساده و با اشتیاق از جایمان بلند شدیم ...
از آن روز نه جایی برای نشستن داریم نه سرزمینی برای ماندن .

چقدر تلخه اين حقيقت...

چقدر از سياست متنفرم

گاهی باید رفت ...
باید نسخه ی فاصله گرفتن را برایِ خود پیچید ...
باید از تمامِ بی مهری و بی انصافیِ دنیا دور شد ...
جوری ؛
که هیچکس نفهمد ...
کاش جایِ ساکتی برایِ تبعید شدن بود ...
این روزها ، شعور و احساسم درد می کند ،
هیچ جوره تابِ ماندنم نیست ...
خسته ام ؛
از تمامِ دنیا ...
از نقاب ها و موجوداتِ کوکی و آهنیِ این بازیِ تکراری ...
از چشم هایِ بیدار و اندیشه هایِ خوابیده ...
حالِ من خوب نیست ...
می خوابم ...
اگر خدا را این حوالی دیدید ،
بیدارم کنید ...
سرم برایِ مناظره با او
بدجور درد می کند ...

#نرگس_صرافیان_طوفان

به ما گفتن به احترام آزادی برخیز
چقدر ساده و با اشتیاق از جایمان بلند شدیم ...
از آن روز نه جایی برای نشستن داریم نه سرزمینی برای ماندن .

همیشه به بابام میگم شماها فقط میخواستین آزادی رو بگیرین اما نمیدونستین که چی میخواین از این آزادی

.....

از پلنگها هراسی نداشتیم
و بر سر شیران نعره زدیم

ولی عاقبت آفتاب پرستی هزار رنگ
فریبمان داد

از پلنگها هراسی نداشتیم
و بر سر شیران نعره زدیم

ولی عاقبت آفتاب پرستی هزار رنگ
فریبمان داد

یه پدری میگفت ماها جوونا رو بدبخت کردیم میگف من 5 تا بچه دارم از این 5 تا 3 تاشون بیکارن و من دارم خرج زن و بچه هاشون رو میدم..
بابام میگه همیشه برای پیشرفت توی این جامعه باید مث همین آفتاب پرستا باشی... هیییییی

آری اینجا سرزمین ریشه هاست !!
کشورِ آزادیِ اندیشه هاست !!

دَم مزن ، چیزی نگو از مشکلات
سرو اینجا زیر تیغ تیشه هاست

چهره شهرم کثیف ست و کبود
نوجوان در فکر افیون ست و دود

یک پدر در حسرتِ نانِ شبَش
آنطرف یک شیخ، دائم در سجود !

روزهامان تیره ، شبها بی عبور
کوچه ها بن بست و آزادی چه دور

آری اینجا زیستن، بیچارگی ست
قفل بر لب ، چشمهامان کورِ کور

پشت هر تک پنجره دیوار شد
گل اسیر عقده های خار شد

در پسِ این اختناقِ سهمگین
بطری نوشابه ها !! انکار شد

خودکشی کردیم و خود را باختیم
با بد و خوبی ّ دنیا ساختیم

ما به امّیدی که ساحل پیش روست
بی سبب خود را به آب انداختیم

از جهالت ضربه ها خوردیم و هیچ ...
آبروی عشق را بردیم و هیچ ...

ما بنام خویش و کام دیگران
بارها در زندگی مردیم و هیچ ...

آدمی از بی بصری بندگی آدم کرد
گوهری داشت ولی نذر قباد و جم کرد
یعنی از خوی #غلامی ز سگان خار تر است
من ندیدم که #سگی پیش سگی سر هم کرد

در تضادند غم من و پریشانی تو
سفره ی فقر من و سفره ی مهمانی تو

روزی آید که خدا حکم کند مابین
پینه ی دست من و پینه ی پیشانی تو

مولوی

هی امان هی از این همه درد

گوسفندی که تمام وسعت دیدش در پشت گوسفند جلوی خودش خلاصه می شود، چگونه تشخیص دهد که امروز او را به چرا خواهند برد یا قتلگاه !!!

آلبر کامو