غروب که میرسد
زمین دلتنگ میشود
آسمان بغض میکند
خورشید سر به آستینِ ابرهایش فرو میبرد
وَ من،
بی تو آسمان را بغل میگیرم
به میهمانی غروب میروم
و دلتنگیهایم را
نقطه به نقطه مینویسم
سطر به سطر بغض میکنم
خط به خط میبارم...
پسند
موردی برای نمایش وجود ندارد.
