هر خاطره ای، خاطره نمیشود...
خاطره باید جان داشته باشد که زنده بماند
باید روح داشته باشد تا برای همیشه
جاودانه شود
خاطره باید بسوزاند و خاکستر کند..
همه زندگیم میلرزد
چون تو را مینگرم ...
دستانت تبعیدگاهند
و خود،زیباترین آزادیهایند...
چه طراوتی دارد این جهان
وقتـی تو
«صبح» مرا خیر میکنی..
و
گیسوان شعرم
چه
آرام است
در
آغوش نگاه
تو!!!!
قافیه ی شعر هایم
گم شده اند ،در چشمانت
دلم که هیچ،
اما نگاهی کن ،
که شعرهایم جان بگیرند...!