تو،
دیوار های قلب مرا ساخته ای.
جنسِ قلبِ من از تو و مهربانی های توست.
آدم های دیگر،
هرچقدر هم ماندگار باشند و دوستشان داشته باشم،
باز هم مهمانِ خانه ای هستند که تو ساخته ای...
تو در من نفوذ کرده ای؛
جاودانه ای...
از کسی که عشق را به من آموخت ،
گذر نمیکنم...
یه جا خوندم نوشته بود:
اینایی که واسه هیچی ذوق ندارن منو میترسونن!
چطوری نه عید خوشحالت میکنه؟
نه مسافرت؟
نه فیلم خاصی؟
نه آهنگ خوبی؟
نه آدم امنی؟
نه شام خوش مزه ای اصلا هیچی!
دنبال چی میگردی؟