و عشق را

کنار تیرک راه‌بند

تازیانه می‌زنند

عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد

روزگار غریبی است نازنین

آنکه بر در می‌کوبد شباهنگام

به کشتن چراغ آمده است

نور را در پستوی خانه نهان باید کرد

روزی ما دوباره کبوترهایمان را

پرواز خواهیم داد

و مهربانی

دست زیبایی را خواهد گرفت

و من آن روز را انتظار می‌کشم

حتی روزی که نباشم

با این همه

ای قلب در به در

از یاد مبر که ما یعنی من و تو

عشق را رعایت کردیم

از یاد مبر

که ما یعنی من وتو

انسان را رعایت کردیم

خود اگر شاهکار خدا بود یا نبود

میانِ کتاب‌ها گشتم

میانِ روزنامه‌های پوسیده‌ی پُرغبار،

در خاطراتِ خویش

در حافظه‌ ایی که دیگر مدد نمی‌کند

خود را جُستم و فردا را

عجبا!

جُستجوگرم من

نه جُستجو شونده

من این‌جایم و آینده

در مشت‌های من

ماشالله فقط اومدین برا عکس و فیلم گرفتن که ما اومدیم مثلا...

بچه ها بسه دیگه..داغ دارم..بزارین یکم حواسم پرت شه

آفرین یکم بیشتر به هم بی احترامی کنیین..ماشاالله بچه ها واقعا دمتون گرم

این سیل کم بود تمساح های گاندو هم اضافه شد حالا مردم خورده نشن

خدایا همون جور که تو زلزله 7 ریشتری سراوان  هوای ماها رو داشتی این بار هم نظرتو از ما برنگردون که ما بی نیاز از تو نیستیم

به داد مردم دشتیاری خدایا برس در محاصره سیلاب و گریان برای امداد

شب شد آسمون انقد گریه نکن از دیشبه چته 

خدایا ظهر شد دیگه بسه