Mandana

ای كاش نريزد

به هم آرامشِ روحت

من بند دلم

بر رگِ اعصاب تو بند است

زن بودنم را دوست دارم.
هرگاه دلم بخواهد ناخن هایم را بلند میکنم

و لاک میزنم.

موهایم را میبافم و با کِش های رنگی میبندم.
چای مینوشم و از رد رژ بر استکان لبخند میزنم
زن بودنم را دوست دارم
دردهای ماهانه ام را دوست دارم
مادر شدن را دوست دارم
مهم نیست چقدر توهین ها

به من و هم جنس هایم میشود…
مهم این است که من خودم را دوست دارم.
هرچقد هم مردانه پای همه چیز بایستم..
یک جا بی پروا

برای دست های ظریفم,دستی مردانه میخواهم..
هرچقدر هم خودم را به بی احساسی بزنم

آخر یکجا موهایم هوس سر انگشتان مردانه یی را میکند..
یکجا دلم میخواهد
باایستم دکمه های سر آستین مردی را ببندم..
غذای مورد علاقه ی مردی را بپزم
هرچقد هم احساساتم بمیرد
من زنم, امکان ندارد از سنگ شوم..
از درون احساساتم لبریز میشود..
و تو نخواهی دید این احساسات پنهانی را..
این نیاز های جزئی را دوست دارم…